Vanaf mijn vierde jaar ben ik bezig met het spelletje basketbal. Ik ben begonnen bij EVBV Octopus en ik heb daar met heel veel plezier gebasketbald tot mijn 16de. Als klein clubje speelde we tegen grote clubs met veel plezier en passie. Elke dag was ik op het veldje te vinden; dribbelen, schieten, urenlang. Van mijn 13e tot mijn 16e heb ik ook mogen meespelen in het Zuid- Nederlands team. Hierdoor kwam ik in aanraking met de top van Nederland in die leeftijdscategorie. Drie Nederlands kampioenschappen en uitgenodigd worden door het Nederlands team waren mooie ervaringen voor mij als jonge speler.
Vanaf mijn 15e ben ik begonnen met het geven van trainingen en het coachen van wedstrijden. Samen met mijn broer leerde we de kinderen de passie voor het spelletje basketbal en het plezier van een teamsport. Op mijn 16e ben ik gevraagd door Weert om junioren Eredivisie te spelen. Ik moest een keuze maken tussen mijn vriendenteam en een mogelijk stap naar de echte top van Nederland. In die tijd was basketbal alles voor me en ik wilde het hoogst haalbare uit mezelf halen. Ik ben in mijn eindexamenjaar vier keer per week, twee uur met onder andere de trein reizen naar de training toe en twee uur met onder andere de trein reizen naar huis voor trainingen en wedstrijden. Ik heb een leerzaam jaar gehad waarin er veel werd verloren en waarin ik moest laten zien wat ik kon.
Na het behalen van mijn eindexamen heb ik een jaar highschool gevolgd in Amerika. Ik hou van het leven en van basketbal, dus dat was een perfecte keuze op dat moment. In mijn eentje kwam ik terecht in een gastgezin en ik heb daar een prachtige tijd gehad. Veel getraind, hard gewerkt en veel wedstrijden gespeeld. Ook aan het einde van dat jaar heb ik gekeken of ik de volgende stap in basketbal kon nemen. Voor mij was dat de stap naar een grote Universiteit. Ik heb met enkele try outs meegedaan en met enkele Universiteiten meegetraind maar slecht Division 2 scholen gaven me een full scholarship. Voor mezelf was de keuze snel gemaakt, ‘als de echte top niet haalbaar is dan gaan we naar huis’.
Toen ik op mijn 18e weer terug was in Nederland, heb ik nog met enkele clubs geprobeerd het hoogst haalbare in Nederland te bereiken. Om de juiste coach en team te vinden met dezelfde denkwijze is me niet gelukt. Na een ellendig half seizoen in de eerste divisie, dacht ik; ´Om het spelletje basketbal te spelen zoals ik denk dat er gespeeld moet worden, moet ik het zelf realiseren“. Zo gezegd, zo gedaan. Ik ben terug gegaan naar mijn oude clubje en ik heb daar een team bij elkaar gekregen waarbij ik zelf de playing coach ben. Vijf jaar later spelen we vier klasses hoger. De samenstelling van het team evolueerde elk jaar waardoor we steeds professioneler werden en de lat steeds hoger konden leggen.

Nu zie ik spelers en teams en denk ik; “daar zit veel meer in dan eruit komt”. Elke gemotiveerde basketballer kan ik beter maken! Door wedstrijden te filmen en in kaart te brengen wat er verbeterd moeten worden, kan er gericht getraind worden. Passie, enthousiasme en doorzettingsvermogen, brengen je naar de volgende stap!
Spreekt dit je aan neem dan contact op met Basketbal Bekkers en wordt een betere speler.

Verberg